Doorgaan naar hoofdcontent

Toertocht Wechelderzande.

Seven horses in the sky!

Ons Ardennenoffensief ligt ondertussen een dikke week achter ons en ik was benieuwd of de geleverde arbeid in de ardennen ons ook sterker zou hebben gemaakt.

We vertrokken met z'n vijven naar Wechel. Dezelfde groep als in de Ardennen, behalve Camiel. De toertocht van Wechel is volledig vlak maar met nogal wat single-tracks. Veel draaien en keren dus.

Dominique gooide dadelijk de knuppel in het hoenderhok en schoot van ons weg. De rest moest dadelijk in de achtervolging! Frank legde zich plat over zijn ouwe 26' inch. Zijn andere fietsen stonden nog vuil in de garage. Nog geen tijd gehad om te kuisen. Het was er niet aan te zien! Als een dolleman draafde hij door het losse zand van de Wechelse bossen. Wij erachter. Iedereen zat goed! Dat voel je! Het is nog maar mei, maar de paden zijn al droog en we ontwikkelden door de geweldige luchtverplaatsing een enorme stofwolk. Seven horses in the sky!
Ik besloot even over te pakken maar kwam, o misrekening, vol in de wind op een kasseistrook. Ik kon niet anders dan  door te gaan. Gelukkig viel er een eerste gat in ons peletonnetje.

Na 24 km bereikten we de bevoorrading. We hadden iets minder dan een uur gereden. Iedereen zat vol adrenaline. We wisten dat er een sterke tijd zou gereden worden. Dat wisten we omdat Camiel er niet bij was. Die zou ons vandaag niet kunnen ophouden.

Na de pauze kwam de Gust zich nadrukkelijk manifesteren. Hij zetten zich met zijn imposante lijf op kop. Gewoonlijk als Gust op kop komt, doet hij dat om het tempo te drukken. Hij weet dat er toch niemand het lef heeft om hem terug voorbij te gaan vanachter zijn brede rug. Maar het tempo drukken tegen 33 km per uur, il faut le faire!

Naar het einde toe komt de dan zeer zwaar vermoeide Frank door een inschattingsfout ten val. Een goeie mtb-er moet ten allen tijde meester blijven over zijn machine, Frank! Ik denk niet dat hij er blijvend letsel aan over gaat houden, tenzij misschien mentaal. Maar dat weten we pas over enkele weken. Dat horen we dan wel van Jeanine.

Als iedereen binnen is, rijden we direct door naar Rijkevorsel. Er staat een harde wind op kop, maar nog voor de klok twaalven slaat, zitten we in café Sport met onze obligate chocomelk.

Ja , het was een leuke toertocht.





Reacties

Populaire posts van deze blog

Dag 3 Anyway the wind blows...

Eerst even dit,  Ik sta wat achter met mijn ritbeschrijvingen maar op een camping is er niet altijd internet. En gisteren, na het magische moment bij de grenspaal was het ook niet echt de moment om te gaan zitten bloggen.

Dag 4. Op zoek naar de grenspaal in torgny!

De nacht heeft ons deugd gedaan. We slapen met z'n allen op een zaaltje van de B&B. De eigenaar voorspelt ons nog een zware dag. Hoeveel hoogtemeters nog, vragen wij. Hmm, toch nog een 1800 meter! We zitten nu echt diep in de Ardennen. De streek is dun bevolkt. het is er armtierig. Kleine boerderijtjes met een dampende mesthoop voor de deur, waarin wat kippen lopen te scharrelen. De route loopt nu via Tellin, Saint-Hubert naar Herbeumont en naar Virton . Om te eindigen in Torgny. onze provincie Luxemburg heeft een ander landschap da de provincie Namen. Minder geaccidenteerd , glooiender en zeker als de zon schijnt (en dat deed ze vandaag!) idylisch en wonderschoon. Echt waar. We zitten allemaal met dikke benen en we moeten nog 110 km. De ervaring heeft ons geleerd dat de parcoursbouwer ons over elke molshoop, elk haast onbegaanbaar pad, elke hindernis die hij kan vinden , stuurt. We weten dus wat ons te wachten staat. Het parcours wordt minder technisch; langere klimmen, la