Doorgaan naar hoofdcontent

Dag één. Vier toertochten op één dag:150 km non-stop

Onze eerste rit liep tot in Tienen. Tijdens de voorbereidingen probeerden we de ritten evenwichtig te verdelen over de vier dagen. wiskundig lijkt dat heel simpel : 400 km verdelen over 4 dagen. Maar we moesten ook 3 overnachtingsplaatsen zoeken. eerst zochten we hotelletjes, zo dicht mogelijk bij de route. Dat viel tegen. Behalve in Han-sur-Lesse zouden we steeds 15 tot 20 km extra moeten rijden om het hotel te bereiken. Met de mobilhome zijn we flexibeler: we zitten nu op een camping, weliswaar tussen de hollanders!

De grenspaal in Meersel-Dreef


Al na een half uur fietsen, vanmorgen, waren we Dominique kwijt, echt kwijt! Wij  terug, op zoek.Bleek dat zijn gps hem steeds naar het klooster van de Duitse nonnen leidde. Is dit het lot, de voorzienigheid? Moeten wij zijn Greetje, weliswaar zeer omzichtig, hiervan op de hoogte brengen?

Alhoewel we een gestaag en stevig tempo fietsen, leek het alsof we slechts tergend langzaam vorderden. De parcourbouwers zijn er in geslaagd een traject uit te stippelen dat ons alle mooie kantjes van de kempen laat zien. Van Herentals reden we naar Tongerloo waar den Dirk ons met de mobilhome stond op te wachten. We waren halfweg; 80 km en het mooiste moest nog komen. We reden Vlaams Brabant in, Rillaar, Wolfsdonk. Dorpjes die door geroutineerde mountainbikers genoegzaam bekend zijn vanwege de zware en technische toertochten. Klimmen, draaien, keren...

In Lubbeek stond Dirk ons terug op te wachten met cola en koeken. Dat was nodig! Nog 20 km te gaan tot Tienen. Ik zat stilletjes af te tellen tot we op de camping arriveerden. Camping De mulkerij in Tienen.

Dirk , onze begeleider met de mobilhome

Ergens een eindje voorbij Herentals

De eerste dag zit erop!

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Dag 3 Anyway the wind blows...

Eerst even dit,  Ik sta wat achter met mijn ritbeschrijvingen maar op een camping is er niet altijd internet. En gisteren, na het magische moment bij de grenspaal was het ook niet echt de moment om te gaan zitten bloggen.

Toertocht Wechelderzande.

Seven horses in the sky! Ons Ardennenoffensief ligt ondertussen een dikke week achter ons en ik was benieuwd of de geleverde arbeid in de ardennen ons ook sterker zou hebben gemaakt. We vertrokken met z'n vijven naar Wechel. Dezelfde groep als in de Ardennen, behalve Camiel. De toertocht van Wechel is volledig vlak maar met nogal wat single-tracks. Veel draaien en keren dus. Dominique gooide dadelijk de knuppel in het hoenderhok en schoot van ons weg. De rest moest dadelijk in de achtervolging! Frank legde zich plat over zijn ouwe 26' inch. Zijn andere fietsen stonden nog vuil in de garage. Nog geen tijd gehad om te kuisen. Het was er niet aan te zien! Als een dolleman draafde hij door het losse zand van de Wechelse bossen. Wij erachter. Iedereen zat goed! Dat voel je! Het is nog maar mei, maar de paden zijn al droog en we ontwikkelden door de geweldige luchtverplaatsing een enorme stofwolk. Seven horses in the sky! Ik besloot even over te pakken maar kwam, o misrekening

Dag 4. Op zoek naar de grenspaal in torgny!

De nacht heeft ons deugd gedaan. We slapen met z'n allen op een zaaltje van de B&B. De eigenaar voorspelt ons nog een zware dag. Hoeveel hoogtemeters nog, vragen wij. Hmm, toch nog een 1800 meter! We zitten nu echt diep in de Ardennen. De streek is dun bevolkt. het is er armtierig. Kleine boerderijtjes met een dampende mesthoop voor de deur, waarin wat kippen lopen te scharrelen. De route loopt nu via Tellin, Saint-Hubert naar Herbeumont en naar Virton . Om te eindigen in Torgny. onze provincie Luxemburg heeft een ander landschap da de provincie Namen. Minder geaccidenteerd , glooiender en zeker als de zon schijnt (en dat deed ze vandaag!) idylisch en wonderschoon. Echt waar. We zitten allemaal met dikke benen en we moeten nog 110 km. De ervaring heeft ons geleerd dat de parcoursbouwer ons over elke molshoop, elk haast onbegaanbaar pad, elke hindernis die hij kan vinden , stuurt. We weten dus wat ons te wachten staat. Het parcours wordt minder technisch; langere klimmen, la